ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑ

Δεν υπαρχει απολυτως καμια αμφιβολια οτι το αυξημενο σωματικο βαρος προδιαθετει στην εμφανιση μεγαλου αριθμου χρονιων νοσηματων,οπως ειναι ο σακχαρωδης διαβητης τυπου 2(διαβητης των ενηλικων),η αρτηριακη υπερταση,η αυξηση των λιπιδιων του αιματος, η στεφανιαια νοσος,ορισμενες μορφες κακοηθειας και εκφυλιστικα νοσηματα του μυοσκελετικου συστηματος(π.χ. οστεοαρθριτιδα). Τα νοσηματα αυτα επιβαρυνουν σημαντικα την ποιοτητα ζωης των παχυσαρκων ασθενων και μειωνουν αισθητα το προσδοκιμο επιβιωσης.Ειναι επομενως απολυτως αναγκαιο να καταβαλλονται απο ολους τους εμπλεκομενους φορεις συστηματικες προσπαθειες αντιμετωπισης της παχυσαρκιας,με στοχο την προληψη των πολυαριθμων και δυνητικα θανατηφορων επιπλοκων της.Απαραιτητη προυποθεση για την προληψη και καταπολεμηση της παχυσαρκιας αποτελει η γνωση του τι ακριβως οριζουμε ως παχυσαρκια.Αν και υπαρχουν ορισμοι για την παχυσαρκια που στηριζονται στη μετρηση του συνολικου ποσοστου λιπους, ο απλουστερος δεικτης που χρησιμοποιειται σημερα για την αδρη εκτιμηση της παχυσαρκιας ειναι ο Δεικτης Μαζας Σωματος,που μπορει ο καθενας να υπολογισει για τον εαυτο του,αν διαιρεσει το βαρος του σε κιλα με το υψος του σε μετρα υψωμενο στο τετραγωνο.Τα ατομα με ΒΜΙ απο 18,5 μεχρι 25 θεωρειται οτι εχουν φυσιολογικο σωματικο βαρος.Οσοι εχουν ΒΜΙ κατω του 18,5 οριζοναι ως λιποβαρεις,οσοι εχουν ΒΜΙ  μεταξυ 25 και 30 οριζονται ως υπερβαροι και οσοι εχουν ΒΜΙ  πανω απο 30 οριζονται ως παχυσαρκοι.Τιμη ΒΜΙ ανω του 35 σηματοδοτει σοβαρου βαθμου(νοσογονο) παχυσαρκια και απαιτει συχνα χειρουργικη αντιμετωπιση.Οι κινδυνοι που σχετιζονται με την παχυσαρκια ειναι πολλοι.Τα δεδομενα αυτα δεν αφορουν τον γενικο πληθυσμο,αλλα ασθενεις που πασχουν απο χρονια σοβαρα νοσηματα οπως για παραδειγμα,η καρδιακη ανεπαρκεια,και η χρονια νεφρικη αναπαρκεια που χρηζει αιμοκαθαρσης.Επισης μεταξυ των ασθενων με στεφανιαια νοσο που υποβαλλονται σε αγγειοπλαστικη η χειρουργειο by pass  για να γινει διανοιξη του αγγειου της καρδιας που <<εφραξε>> και προκαλεσε το εμφραγμα,εχει αναφερθει οτι οι αδυνατοι ασθενεις παρουσιαζουν αυξημενη πιθανοτητα ενδονοσοκομειακων επιπλοκων και χειροτερη  μακροχρονια εκβαση σε σχεση με τους υπερβαρους ασθενεις,που εμφανιζονται σχετικα προστατευμενοι.Επισης εχει παρατηρηθει απο αρκετους ερευνητες οτι οι υπερβαροι και παχυσαρκοι ασθενεις εχουν ηπιοτερες αλλοιωσεις στα στεφανιαια αγγεια της καρδιας και μικροτερη βαρυτητα στεφανιαιας νοσου απο τους λεπτοσωμους ασθενεις,που παρουσιαζουν συχνα στη στεφανιογραφια σοβαρες στενωσεις και μαλιστα σε πολλα αγγεια ταυτοχρονα.Παρομοια παραδοξα με την παχυσαρκια εχουν αναφερθει και σε αλλους πληθισμους,οπως ειναι οι ηλικιωμενοι,οι υπερτασικοι ασθενεις,οι ασθενεις με κολπικη μαρμαρυγη(καρδιακη αρρυθμια),οι ασθενεις με κακη αιματωση στα ανω και κατω ακρα, και οσοι υποβαλλονται σε αγγειοχειρουργικες,ογκολογικες,η ορθοπεδικες χειρουργικες επεμβασεις.